احمد متین دفتری ( ۴ بهمن ۱۲۷۵ – ۵ تیر ۱۳۵۰ ) ملقب به اعتضادلشکر و متین الدوله جوان ترین نخست وزیر ایران در زمان رضا شاه، وزیر، نماینده مجلس، حقوقدان و دولت مرد دوران پهلوی بود.
پدرش میرزا محمود خان اعتضاد لشکر ( عین الممالک ) و مادرش شوکت خانم از خاندان بهزادی های مازندران بود. تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در مدرسه آلمانی تهران به پایان رساند. سپس دوره مدرسه حقوق را گذراند و در سال ۱۲۹۳ به خدمت وزارت امور خارجه درآمد. برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت. در دانشکده حقوق شهر لوزان، با پایان نامه ای با عنوان «کلید استقلال اقتصادی، الغای کاپیتولاسیون در ایران» موفق به دریافت درجه دکترای حقوق شد و دو سال در دادگاه های فرانسه، سوئیس و آلمان به کار آموزی و وکالت پرداخت.
... [مشاهده متن کامل]
پس از بازگشت به ایران در وزارت امور خارجه رئیس اداره عهود و قراردادها شد. در سال ۱۳۰۶ که علی اکبر داور وزیر عدلیه بنای تجدید تشکیلات محاکم را گذاشت، متین دفتری به استخدام عدلیه درآمد و به قضاوت پرداخت. در سال ۱۳۰۸ وزارت عدلیه او را برای تحقیق و مطالعه به اروپا فرستاد، پس از بازگشت در بهمن ۱۳۱۰ در این وزارت خانه به مدیرکلی منصوب شد.
متین دفتری در کنار فعالیت قضائی، در تدوین قوانین مهمی نقش داشت که مهمترین آن ها عبارتند از: قانون تشکیلات دادگستری، قانون استخدام قضات، جلد دوم وسوم قانون مدنی، قانون آیین دادرسی مدنی، قانون امور حسبی، لایحه قانون کیفر و آیین دادرسی کیفری، قانون اجرای احکام و قانون تعدیل مال الاجاره.
مهدی قلی هدایت نخست وزیر در ۱۳ دی ۱۳۱۱ متین دفتری را به عنوان معاون وزارت عدلیه به مجلس شورای ملی معرفی کرد. در دولت بعدی نیز متین دفتری همین سمت را به عهده داشت و در ۸ خرداد ۱۳۱۳ محسن صدرالاشراف وزیر عدلیه او را با همین سمت به مجلس معرفی کرد تا اینکه پس از استعفای صدر در مهر ۱۳۱۵، جای او را گرفت و تا آبان ۱۳۱۸ که خود مأمور تشکیل دولت شد، این سمت را به عهده داشت.
از نخستین اقدامات متین دفتری به عنوان وزیر عدلیه، اصلاح قانون وکالت بود که در بیستم شهریور ۱۳۱۴ در زمان وزارت صدرالاشراف به تصویب رسیده بود. متین دفتری با تغییر این قانون در واقع در راستای سلب استقلال از کانون وکلا گام برداشت. انتخاب هیئت رئیسه این کانون از آن پس با وزارت عدلیه شد.
پدرش میرزا محمود خان اعتضاد لشکر ( عین الممالک ) و مادرش شوکت خانم از خاندان بهزادی های مازندران بود. تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در مدرسه آلمانی تهران به پایان رساند. سپس دوره مدرسه حقوق را گذراند و در سال ۱۲۹۳ به خدمت وزارت امور خارجه درآمد. برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت. در دانشکده حقوق شهر لوزان، با پایان نامه ای با عنوان «کلید استقلال اقتصادی، الغای کاپیتولاسیون در ایران» موفق به دریافت درجه دکترای حقوق شد و دو سال در دادگاه های فرانسه، سوئیس و آلمان به کار آموزی و وکالت پرداخت.
... [مشاهده متن کامل]
پس از بازگشت به ایران در وزارت امور خارجه رئیس اداره عهود و قراردادها شد. در سال ۱۳۰۶ که علی اکبر داور وزیر عدلیه بنای تجدید تشکیلات محاکم را گذاشت، متین دفتری به استخدام عدلیه درآمد و به قضاوت پرداخت. در سال ۱۳۰۸ وزارت عدلیه او را برای تحقیق و مطالعه به اروپا فرستاد، پس از بازگشت در بهمن ۱۳۱۰ در این وزارت خانه به مدیرکلی منصوب شد.
متین دفتری در کنار فعالیت قضائی، در تدوین قوانین مهمی نقش داشت که مهمترین آن ها عبارتند از: قانون تشکیلات دادگستری، قانون استخدام قضات، جلد دوم وسوم قانون مدنی، قانون آیین دادرسی مدنی، قانون امور حسبی، لایحه قانون کیفر و آیین دادرسی کیفری، قانون اجرای احکام و قانون تعدیل مال الاجاره.
مهدی قلی هدایت نخست وزیر در ۱۳ دی ۱۳۱۱ متین دفتری را به عنوان معاون وزارت عدلیه به مجلس شورای ملی معرفی کرد. در دولت بعدی نیز متین دفتری همین سمت را به عهده داشت و در ۸ خرداد ۱۳۱۳ محسن صدرالاشراف وزیر عدلیه او را با همین سمت به مجلس معرفی کرد تا اینکه پس از استعفای صدر در مهر ۱۳۱۵، جای او را گرفت و تا آبان ۱۳۱۸ که خود مأمور تشکیل دولت شد، این سمت را به عهده داشت.
از نخستین اقدامات متین دفتری به عنوان وزیر عدلیه، اصلاح قانون وکالت بود که در بیستم شهریور ۱۳۱۴ در زمان وزارت صدرالاشراف به تصویب رسیده بود. متین دفتری با تغییر این قانون در واقع در راستای سلب استقلال از کانون وکلا گام برداشت. انتخاب هیئت رئیسه این کانون از آن پس با وزارت عدلیه شد.
