احمد لر

احمد لُر ( ـ۸۳۰ق)
از پیروان فضل الله استرآبادی و از دراویش فرقۀ مذهبی ـ سیاسی حروفیه و از سرداران احمد جلایری ، فرمانروای عراق. احمدِ لُر پس از کشته شدن سلطان جلایری در ۸۱۳ق، نزد ابومنوچهر، حاکم شروان ، رفت و جزو ملازمان وی گردید. اما بعد از قتل او به هرات ، پایتخت تیموریان، رفت و در آن جا به تقلید از فضل الله استرآبادی ، مؤسس فرقه حروفیه ، به کلاه دوزی ، که ظاهراً در آن زمان نزد حروفیان از نوعی تقدّس برخوردار بود، مشغول گردید و از نزدیکان خواجه عضدالدین ، از رهبران حروفیان شهر هرات ، شد و در اندک زمانی با بسیاری مشاهیر هرات همچون سید قاسم انوار، معروف بغدادی و میر مخدوم نیشابوری آشنایی یافت و در سلک درویشان درآمد. احمد لُر به انتقام قتل فضل الله استرآبادی به دست میرانشاه بن تیمور، در۲۳ ربیع الثانی۸۳۰ق، هنگام خروج شاهرخ تیموری از جامع هرات او را با کارد مجروح کرد و خود به دست یکی از همراهان شاهرخ به قتل رسید. پس از این واقعه، بسیاری از حروفیان و مخالفان حکومت ازجمله خواجه عضدالدین، نوادۀ فضل الله استرآبادی، سرکوب یا چون سید قاسم انوار، شاعر، تبعید شدند.