احمد عثمانی اول (ماگنسیا ۹۹۸ـ۱۰۲۶ق)
چهاردهمین سلطان (حک: ۱۰۱۲ـ۱۰۲۶ق) عثمانی. بزرگ ترین پسر محمد سوم بود و پس از مرگ پدرش در ۱۴ سالگی به سلطنت رسید. با زندانی کردن برادر خردسالش مصطفی ، سنت برادرکشی در میان سلاطین عثمانی را ترک گفت و واگذاری تاج وتخت به بزرگ ترین عضو خاندان را جانشین آن کرد و چون در کشورداری بی تجربه بود ادارۀ حکومت در اختیار مادرش و رئیس خواجگان قرار گرفت. در دورۀ او شاه عباس صفوی اول گنجه ، شروان ، تفلیس ، دربند و باکو را به قلمرو ایران بازگرداند. احمد در ۱۰۱۴ق پست و ویزگراد در بوسنی را تسخیر کرد. در ۱۰۱۵ق معاهدۀ صلحی میان عثمانیان و خاندان هاپسبورگ در زیتواتوروک بسته شد که نقطۀ عطفی در مناسبات خارجی دولت عثمانی به شمار می رود. در ۱۰۱۷ق برخی شورش های داخلی (قیام های جلالی ) را سرکوب کرد. در ۱۰۲۴ق قرارداد جدیدی با ترانسیلوانیا و در ۱۰۲۵ق پیمان نامۀ صلحی بیست ساله با امپراتوری هاپسبورگ منعقد کرد که براساس آن به بازرگانان اتباع دولت هاپسبورگ ها حق کاپیتولاسیون داده می شد. براثر تیفوس درگذشت و پیکرش را در جوار مسجد سلطان احمد به خاک سپردند. پادشاهی با اعتقادات مذهبی بود و بیشتر ثروت شخصی خود را صرف امور خیریه و ساخت مسجد و مدرسه و حمایت از نیکوکاران و دانشمندان کرد. مسجد سلطان احمد کبیر (مسجد کبود) در میدان اسب دوانی استانبول از بناهای مهم اوست . در دورۀ او، مجموعه ای از قوانین اداری و تجاری به نام قانون نامه تدوین شد که بعضی مواد آن ناظر بر ممنوعیت مشروبات الکلی و استعمال توتون در عثمانی بود . احمد به شعر و شکار و جریدبازی (مشق جنگ کردن ) علاقۀ بسیار داشت و به ترکی و فارسی شعر می سرود و «بختی » تخلص می کرد.
چهاردهمین سلطان (حک: ۱۰۱۲ـ۱۰۲۶ق) عثمانی. بزرگ ترین پسر محمد سوم بود و پس از مرگ پدرش در ۱۴ سالگی به سلطنت رسید. با زندانی کردن برادر خردسالش مصطفی ، سنت برادرکشی در میان سلاطین عثمانی را ترک گفت و واگذاری تاج وتخت به بزرگ ترین عضو خاندان را جانشین آن کرد و چون در کشورداری بی تجربه بود ادارۀ حکومت در اختیار مادرش و رئیس خواجگان قرار گرفت. در دورۀ او شاه عباس صفوی اول گنجه ، شروان ، تفلیس ، دربند و باکو را به قلمرو ایران بازگرداند. احمد در ۱۰۱۴ق پست و ویزگراد در بوسنی را تسخیر کرد. در ۱۰۱۵ق معاهدۀ صلحی میان عثمانیان و خاندان هاپسبورگ در زیتواتوروک بسته شد که نقطۀ عطفی در مناسبات خارجی دولت عثمانی به شمار می رود. در ۱۰۱۷ق برخی شورش های داخلی (قیام های جلالی ) را سرکوب کرد. در ۱۰۲۴ق قرارداد جدیدی با ترانسیلوانیا و در ۱۰۲۵ق پیمان نامۀ صلحی بیست ساله با امپراتوری هاپسبورگ منعقد کرد که براساس آن به بازرگانان اتباع دولت هاپسبورگ ها حق کاپیتولاسیون داده می شد. براثر تیفوس درگذشت و پیکرش را در جوار مسجد سلطان احمد به خاک سپردند. پادشاهی با اعتقادات مذهبی بود و بیشتر ثروت شخصی خود را صرف امور خیریه و ساخت مسجد و مدرسه و حمایت از نیکوکاران و دانشمندان کرد. مسجد سلطان احمد کبیر (مسجد کبود) در میدان اسب دوانی استانبول از بناهای مهم اوست . در دورۀ او، مجموعه ای از قوانین اداری و تجاری به نام قانون نامه تدوین شد که بعضی مواد آن ناظر بر ممنوعیت مشروبات الکلی و استعمال توتون در عثمانی بود . احمد به شعر و شکار و جریدبازی (مشق جنگ کردن ) علاقۀ بسیار داشت و به ترکی و فارسی شعر می سرود و «بختی » تخلص می کرد.
wikijoo: احمد_عثمانی_اول_(ماگنسیا_۹۹۸ـ۱۰۲۶ق)