احمد سوکارنو ( ۶ ژوئن ۱۹۰۱–۲۱ ژوئن ۱۹۷۰ ) ، اولین رئیس جمهور کشور اندونزی بود که از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۷ به روی کار بود. سوکارنو جنبش های جدایی طلبی اندونزی از هلند را رهبری کرد، آنگاه که هلندیان اندونزی را در دست می داشتند، او بیش از یک دهه در زندان هلندیان بازداشت بود تا آنگاه که نیروهای ژاپنی به اندونزی درآمدند و به یاری ایشان از زندان بیرون آمد و در افزایش نیرو و پشتیبانی یاریشان کرد و سپس در ازای آن از ایشان در پراکندن اندیشه های آزادی طلبانه خویش یاری طلبید. آنگاه که ژاپنیان تسلیم شدند، سوکارنو و محمد حتی رسماً استقلال اندونزی را به روز هفده اوت سال ۱۹۴۵ اعلام کردند و خود سوکارنو نخستین رئیس جمهور اندونزی شد و اندونزیاییان را در ارتش و سیاست رهبری کرد و جلوی چیرگی دوباره هلندیان را بر کشورش گرفت و بسیار ایستادگی کرد تا به سال ۱۹۴۹ هلندیان جدایی اندونزی را رسماً پذیرفتند. پرامودیا انانتا تور دربارهٔ سوکارنو نوشته: سوکارنو در روزگار کنونی تنها رهبر آسیایی ای است که توانست مردمی را چنین گوناگون، در نژاد و فرهنگ و دین، گردهم آورد و یکی گرداند بی آنکه قطره ای خون از کسی بریزد. پس از یک دوره پرآشوب حکومت دموکراسی پارلمانی، سوکارنو گونه ای از فرمانروایی خودکامه به نام «Demokrasi terpimpin» را در کشور روا گرداند که به آشوب ها و نابسامانی ها پایان داد و خطرهایی که اندونزی را تهدید می کرد از میان برد.
... [مشاهده متن کامل]
مگاواتی سوکارنوپوتری فرزند اوست.
گاهی نام او را Soekarno هم می نویسند که این شیوهٔ هلندی و خود شیوهٔ کهن است زیرا او خود نامش را این گونه امضا می کرد. سوکارنو گفته که آنگاه که در مدرسه درس می خوانده به او گفته اند که نامی را که در امضایش می آورد چنین نویسد و امروز دیگر کردن آن دشوار است. او چون دیگر ساکنان جزیره جاوه، تنها یک نام می داشت و آن هم «سوکارنو» می بود. اندونزیاییان گاهی او را «Bung Karno» و «Pak Karno» می نامند که به ترتیب به معنی «برادر کارنو» و «آقای کارنو» اند. گاهی هم نام او را به انگلیسی و هلندی «Achmad Sukarno» و به فارسی «احمد سوکارنو» نوشته اند که کاملاً ساختگیست. این نام را شاید روزنامه نویسان غربی به او داده باشند از آنجا که تک نامی او برایشان شگفت می نموده و هم باشد که خود جدایی خواهان او را چنین نامیده باشند تا کشورهای مسلمان پروای آنان بیشتر کنند.
... [مشاهده متن کامل]
مگاواتی سوکارنوپوتری فرزند اوست.
گاهی نام او را Soekarno هم می نویسند که این شیوهٔ هلندی و خود شیوهٔ کهن است زیرا او خود نامش را این گونه امضا می کرد. سوکارنو گفته که آنگاه که در مدرسه درس می خوانده به او گفته اند که نامی را که در امضایش می آورد چنین نویسد و امروز دیگر کردن آن دشوار است. او چون دیگر ساکنان جزیره جاوه، تنها یک نام می داشت و آن هم «سوکارنو» می بود. اندونزیاییان گاهی او را «Bung Karno» و «Pak Karno» می نامند که به ترتیب به معنی «برادر کارنو» و «آقای کارنو» اند. گاهی هم نام او را به انگلیسی و هلندی «Achmad Sukarno» و به فارسی «احمد سوکارنو» نوشته اند که کاملاً ساختگیست. این نام را شاید روزنامه نویسان غربی به او داده باشند از آنجا که تک نامی او برایشان شگفت می نموده و هم باشد که خود جدایی خواهان او را چنین نامیده باشند تا کشورهای مسلمان پروای آنان بیشتر کنند.
