میرزا احمد دشتی نجفی، زاده ۱۲۸۷ خورشیدی در کاکی فرزند ملا حسن، از مجتهدان سرشناس معاصر، اهل استان بوشهر که در شهریورماه سال ۱۳۹۰ خورشیدی درگذشت.
میرزا احمد دشتی که به دشتی نجفی معروف اند، متولد حدود سال ۱۲۸۷ هجری شمسی مطابق با ۱۳۲۶ قمری ( ۱۹۱۷ میلادی ) ، فرزند ملا حسن، از مجتهدان سرشناس معاصر است. وی زمانی که پدرش به خواهش خان وقت کاکی و عده ای از مردم این شهر برای چند سالی در کاکی توقف نمود، در همان جا متولد شد.
... [مشاهده متن کامل]
پدرش آخوند ملاحسن ، فرزند حاج حسن، فرزند ابراهیم، فرزند غلام، فرزند حاجی بزرگ از مجتهدین منطقه کاکی بود که در روستای گنخک کاکی متولد شد. بعد از خواندن مقدمات علوم دینی به نجف رفت و از علمای مشهور آن روز از جمله علی قوچانی ( شاگرد آخوند خراسانی صاحب کفایه ) ، فقه و اصول و سایر علوم و فنون آموخت؛ و بعد از اینکه دروس حوزوی را تا سطح خاصی دنبال کرد، به دشتی مراجعت نمود و در شهر کاکی سکونت اختیار نمود و تا زمانی که از کاکی به گنخک نرفته بود، کارش نشر احکام دین و اقامه جماعت بود.
ملاحسن در مبارزات سیاسی، اجتماعی در دشتی نقش ارزنده ای ایفا نموده، وی با مساعدت و همکاری جمعی از علمای بزرگ، مخصوصاً حاج شیخ جعفر محلاتی در نبرد با هجوم انگلیس به جنوب ایران قیام نموده و بنا به گفته معمرین، مردم دشتی آخوند ملاحسن که روحانی شجاع و نترسی بود را به عنوان رهبری مذهبی خود در این مبارزه انتخاب کردند. در زمان جنگ جهانی اول که انگلیسی ها به بوشهر و دلوار حمله کردند، وی به همراه بزرگانی مانند سید مصطفی بهزادی ( حسینی ) و … نقش مهمی در بسیج نیروهای دشتی برای اعزام به دلوار داشت. خود وی نیز لباس رزم پوشیده و به اتفاق میرزا باقر گزدرازی ( پدر میرزا جواد نمازی ) حاج میرزا محمود دشتی از گنخک رؤسا، عبدالعلی ( فرزند عبدالنبی دشتی ) از زیارت، ابراهیم سرمستانی از سرمستان، ابراهیم بحرانی از دیر و آقا سید حسن بن آقا علی بن آقا محمد امین از کاکی و سایر سرداران به همراه نیروهای رزمنده دشتی برای اعزام به دلوار در خورموج اردو زده بودند که زنان و بچه های خورموج با اشعار محلی این اردو را برای شرکت در جنگ تشویق می کردند، ولی چون در خورموج بر اثر بیماری آنفلوآنزا چندتن از نیروهایش درگذشتند و عده ای از جمله خود وی دچار این بیماری شدند، به ناچار به گنخک برمی گردد.
مادر وی بی بی نساء از خاندان سادات و صبیه سید محمد حسینی دشتی بود
میرزا احمد دشتی که به دشتی نجفی معروف اند، متولد حدود سال ۱۲۸۷ هجری شمسی مطابق با ۱۳۲۶ قمری ( ۱۹۱۷ میلادی ) ، فرزند ملا حسن، از مجتهدان سرشناس معاصر است. وی زمانی که پدرش به خواهش خان وقت کاکی و عده ای از مردم این شهر برای چند سالی در کاکی توقف نمود، در همان جا متولد شد.
... [مشاهده متن کامل]
پدرش آخوند ملاحسن ، فرزند حاج حسن، فرزند ابراهیم، فرزند غلام، فرزند حاجی بزرگ از مجتهدین منطقه کاکی بود که در روستای گنخک کاکی متولد شد. بعد از خواندن مقدمات علوم دینی به نجف رفت و از علمای مشهور آن روز از جمله علی قوچانی ( شاگرد آخوند خراسانی صاحب کفایه ) ، فقه و اصول و سایر علوم و فنون آموخت؛ و بعد از اینکه دروس حوزوی را تا سطح خاصی دنبال کرد، به دشتی مراجعت نمود و در شهر کاکی سکونت اختیار نمود و تا زمانی که از کاکی به گنخک نرفته بود، کارش نشر احکام دین و اقامه جماعت بود.
ملاحسن در مبارزات سیاسی، اجتماعی در دشتی نقش ارزنده ای ایفا نموده، وی با مساعدت و همکاری جمعی از علمای بزرگ، مخصوصاً حاج شیخ جعفر محلاتی در نبرد با هجوم انگلیس به جنوب ایران قیام نموده و بنا به گفته معمرین، مردم دشتی آخوند ملاحسن که روحانی شجاع و نترسی بود را به عنوان رهبری مذهبی خود در این مبارزه انتخاب کردند. در زمان جنگ جهانی اول که انگلیسی ها به بوشهر و دلوار حمله کردند، وی به همراه بزرگانی مانند سید مصطفی بهزادی ( حسینی ) و … نقش مهمی در بسیج نیروهای دشتی برای اعزام به دلوار داشت. خود وی نیز لباس رزم پوشیده و به اتفاق میرزا باقر گزدرازی ( پدر میرزا جواد نمازی ) حاج میرزا محمود دشتی از گنخک رؤسا، عبدالعلی ( فرزند عبدالنبی دشتی ) از زیارت، ابراهیم سرمستانی از سرمستان، ابراهیم بحرانی از دیر و آقا سید حسن بن آقا علی بن آقا محمد امین از کاکی و سایر سرداران به همراه نیروهای رزمنده دشتی برای اعزام به دلوار در خورموج اردو زده بودند که زنان و بچه های خورموج با اشعار محلی این اردو را برای شرکت در جنگ تشویق می کردند، ولی چون در خورموج بر اثر بیماری آنفلوآنزا چندتن از نیروهایش درگذشتند و عده ای از جمله خود وی دچار این بیماری شدند، به ناچار به گنخک برمی گردد.
مادر وی بی بی نساء از خاندان سادات و صبیه سید محمد حسینی دشتی بود
