احمد بن علی البونی

وی سرانجام در قاهره درگذشت و درگورستان قرافه به خاک سپرده شد. مشهور است که او پیرو هیچ یک از مذاهب اربعه اهل سنت نبوده است. او به حدی در علوم غریبه پیش رفته بود که حتی به اورادی که عیسی با آن مردگان را زنده می کرد دست یافته بود.
از تحصیل او اطلاع چندانی در دست نیست، ولی ابوعبدالله قرشی و ابوالحسن حَرالّی از استادان او و ابن سبعین از شاگردانش بوده اند.
از او بیش از ۴۰ کتاب در علوم اوفاق، اعداد، حروف، جفر، طلسمات و… به جای مانده است. به طوری که آثار او جای آثار غزالی و ابن عربی و حکیم مجریطی را در این رشته ها در بین دانش پژوهان گرفتند. تأثیرپذیری او از عناصر سریانی و عبری و ایرانی و یونانی در آثارش مشهود است. تأثیر عناصر ایرانی نیز بر آثار البونی از آنجا پیداست که وی برای نخستین بار الفبا را با در شمارآوردن ۴ حرف «گ، چ، پ، ژ»، ۳۲ حرف دانسته است که در آغاز آفرینش توسط پروردگار به آدم ابوالبشر آموخته شده است. از مهمترین آثار وی به موارد زیر اشاره می گردد:
• شمس المعارف و لطایف العوارف
• اللمعة النورانیة فی الاوراد الربانیة
• الاصول و الضوابط المحکمة
• الجلجلوتیة الکبری
• بغیة المشتاق فی معرفة وضع الاوفاق
• شرح البرهتیة ( مشهور به شرح العهد القدیم )
چهار اثر اخیر در یک جلد با عنوان «منبع اصول الحکمة» چاپ شده است.