[ویکی شیعه] اَبوبَشْرِ عَمّی، احمدبن ابراهیم بن مُعلّی بن اسد (د بعد از ۳۵۰ق/۹۶۱م)، محدث و مورخ امامی قرن چهارم، که رجال نویسان امامی او را ثقه شمرده اند. از مشایخ او می توان به عبدالعزیز بن یحیی جلودی و محمد بن زکریا غلابی اشاره کرد. التاریخ و مناقب امیرالمؤمنین(ع) عناوین برخی از تالیفات اوست.
از زندگی وی اطلاع اندکی در دست است. نسبت او به «عمّ» که لقب نیای بزرگش مُرّة بن مالک، از موالی قبیله بنی تمیم بود، باز می گردد. مرة بن مالک به همراه طایفه خود به فارس کوچ کرده بود، ولی ابوبشر، پدر و عمش در بصره اقامت داشتند. شماری از شرح حال نویسان نسب او را احمد بن ابراهیم بن احمد بن معلی آورده اند ولی از آنجا که به تصریح نجاشی جدش معلی بن اسد و عمش اسد بن معلی از یاران نزدیک صاحب الزنج (مق ۲۷۰ق/۸۸۳م) بوده و ابوبشر اخبار صاحب الزنج را به حکایت آنان روایت کرده است، احتمالاً باید معلی نام نیای وی باشد نه نیای بزرگش.
رجال نویسان امامی او را ثقه شمرده و تصریح کرده اند که وی از محدثان اهل سنت بسیار روایت داشته است.
از زندگی وی اطلاع اندکی در دست است. نسبت او به «عمّ» که لقب نیای بزرگش مُرّة بن مالک، از موالی قبیله بنی تمیم بود، باز می گردد. مرة بن مالک به همراه طایفه خود به فارس کوچ کرده بود، ولی ابوبشر، پدر و عمش در بصره اقامت داشتند. شماری از شرح حال نویسان نسب او را احمد بن ابراهیم بن احمد بن معلی آورده اند ولی از آنجا که به تصریح نجاشی جدش معلی بن اسد و عمش اسد بن معلی از یاران نزدیک صاحب الزنج (مق ۲۷۰ق/۸۸۳م) بوده و ابوبشر اخبار صاحب الزنج را به حکایت آنان روایت کرده است، احتمالاً باید معلی نام نیای وی باشد نه نیای بزرگش.
رجال نویسان امامی او را ثقه شمرده و تصریح کرده اند که وی از محدثان اهل سنت بسیار روایت داشته است.
wikishia: احمد_بن_ابراهیم_بن_معلی