احقاف سوره

دانشنامه آزاد فارسی

اَحْقاف، سوره
سورۀ شمارۀ ۴۶ به ترتیب مصحف و ۶۹ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۳۵ آیه و ۶۴۸ کلمه. احقاف (ریگزار)، اشاره به سرزمین قوم عاد، یعنی قوم حضرت هود (ع) است (آیات ۲۱ تا ۲۶). بیست و هفتمین سوره از سوره های ۲۹ گانۀ مقطعات با حروف مقطّعۀ «حم»؛ آخرین سوره از سوره های هفت گانۀ حامیمات (آغازشده با حامیم) و هفتمین سوره ای است که با سوگند آغاز می شود. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و دقیقاً یک حزب (یک چهارم جزء) قرآن است. مضامین اصلی آن عبارت اند از توحید و ایمان و آفرینش آسمان ها و زمین به حق و اجل معیّن.

پیشنهاد کاربران

آیه 21 را علت نامگذاری می دانند:

وَاذْکُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقَافِ وَقَدْ خَلَتْ النُّذُرُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ
...
[مشاهده متن کامل]

( ای محمّد ! برای مشرکان مکّه بیان کن سرگذشت هود ) برادر ( دلسوز و مهربان قوم خود ) عاد رابدان گاه که در سرزمین ریگستان احقاف قوم خود را ( از عذاب خدا ) بیم داد و گفت : جز خداوند یگانه را نپرستید ، چرا که از عذاب روز بزرگ ، بر شما هراسناکم . پیش از او هم در گذشته های نزدیک و دور پیغمبرانی آمده بودند ( و مردمان را از عذاب استیصال دنیوی و عقاب اخروی ترسانده بودند ) . ‏

بپرس