احطاب

لغت نامه دهخدا

احطاب. [ اِ ] ( ع مص ) هیزم ناک شدن زمین. || اِحطاب ِ کَرْم ؛ هنگام بریدن حَطَب ِ رز رسیدن. ( منتهی الارب ). به هیمه آمدن رز. ( تاج المصادر ). هنگام هرَس ِ مو رسیدن.

احطاب. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ حَطَب. هیمه ها. هیزم ها.

فرهنگ فارسی

هیمه ها، هیزمها، جمع حطب
هیمه ها هیزمها

پیشنهاد کاربران

بپرس