احضر

لغت نامه دهخدا

احضر. [ اَ ض َ ] ( ع ن تف ) نعت تفضیلی از حضور: وقد تورک علی هذا قبل هؤلاء قوم ٌ، کانوا احدّ انیاباً و احضر اسباباً و اعظم اقداراً... فلم یثّم لهم ما ارادوه. ( قفطی ).
- امثال :
اَحضَر من التراب . ( مجمع الأمثال میدانی ).
|| بسیارشر. ( منتهی الارب ). و فی الحدیث : و السبت احضر الاّ ان له اشطراً؛ای هو اکثر شرّاً الاّ ان له خیراً مع شرّه. ( تاج العروس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس