احضان. [ اِ ] ( ع مص ) بردن حق کسی : اَحضَن بحقّی ؛ بُرد حق مرا. || عیب کردن کسی را: احضن الرجل و به ؛ عیب کرد مرد را. ( منتهی الارب ).احضان. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ حِضن. اطراف.کران ها. کنارها. جوانب. || نواحی زمین.
