احضاب

لغت نامه دهخدا

احضاب.[ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ حِضب. بانگها که از کمان برآید. آوازهای کمان. ترنگست ها. || آوازهای خوش.

احضاب. [ اِ ] ( ع مص ) رسن واژون شده را راست کردن بر چرخ آبکشی تا روان گردد. || احضاب نار؛ افروختن آتش یا هیزم افکندن در آن تا زبانه زند. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس