احصی. [ اَصا ] ( ع فعل ) فعل ماضی مفرد از مصدر اِحصاء : ثم بعثناهم لِنعلَم ای الحزبین اَحصی لما لبثوااَمَداً. ( قرآن 12/18 )؛ پس برانگیختیم آنها را تا بدانیم کدام دو فرقه نگاه داشته مر آنچه ماندند از مدّت. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ). و رجوع به احصاء شود.
