زمانی که کاربر برای یک حساب مجازی ( شبکه های اجتماعی یا وبسایت ) ثبت نام می کند، در واقع یک شناسه ( ID ) یکتا و منحصربه فرد به همراه یک رمز عبور برای دسترسی داشتن به آن حساب برای وی ساخته می شود.
احراز هویت چند عاملی ( MFA ) یک روش تأیید هویت ادعایی کاربر است که در آنکاربر تنها پس از ارائه 2 یا چند قطعه شواهد ( یا عوامل ) به یک مکانیزم احراز هویت دسترسی می یابد: دانش ( چیزی که تنها آن ها می دانند ) ، مالکیت ( چیزی که تنها آن ها دارند ) و ذات ( چیزی که تنها آن ها هستند ) .
... [مشاهده متن کامل]
احراز هویت دو عاملی ( همچنین به عنوان 2FA شناخته می شود ) یک نوع ( زیر مجموعه ) از احراز هویت چند عاملی است. این یک روش تأیید هویت ادعا کاربر با استفاده از ترکیبی از دو عامل متفاوت است که عبارتند از:1 ) چیزی که آن ها می دانند، 2 ) چیزی است که آن ها دارند و یا 3 ) چیزی که آن ها هستند.
احراز هویت دو عاملی یک لایه امنیتی اضافی ایجاد می کند و کدی نیاز دارد که فقط صاحب حساب می تواند به آن دسترسی داشته باشد.
یک نمونه خوب از احراز هویت دو عاملی خروج پول از دستگاه خودپرداز است؛ فقط ترکیبی صحیح از یک کارت بانکی ( چیزی که کاربر دارای آن است ) و یک PIN ( شماره شناسایی شخصی، چیزی که کاربر می داند ) اجازه می دهد تا معامله انجام شود.
تایید دو مرحله ای یا تصدیق دو مرحله ای روشی است برای تأیید هویت مدعی هویت با استفاده از چیزی که آن ها می دانند ( رمز عبور ) و عامل دیگری غیر از چیزی که آن ها دارند یا چیزی که آن ها هستند. یک مثال از یک گام دوم، تکرار چیزی است که از طریق مکانیسم خارج از باند برای آن ها فرستاده می شود. یا دومین مرحله ممکن است یک عدد ۶ رقمی باشد که توسط یک برنامه ( رایانه ) کاربردی تولید می شود که برای کاربر و سیستم تأیید مشترک است.
استفاده از عوامل تأیید هویت چندگانه برای اثبات هویت خود بر اساس این فرض است که یک بازیگر غیر مجاز بعید است بتواند فاکتورهای مورد نیاز برای دسترسی را فراهم کند. اگر در یک اقدام احراز هویت حداقل یکی از اجزاء غلط یا ارائه نادرست باشد، هویت کاربر با اطمینان کافی تأیید نشده و دسترسی به دارایی ( به عنوان مثال، یک ساختمان یا داده ) که توسط احراز هویت چند عاملی محافظت می شود مسدود باقی می ماند. عوامل تأیید هویت یک تأیید هویت چندگانه ممکن است شامل موارد زیر باشد
احراز هویت چند عاملی ( MFA ) یک روش تأیید هویت ادعایی کاربر است که در آنکاربر تنها پس از ارائه 2 یا چند قطعه شواهد ( یا عوامل ) به یک مکانیزم احراز هویت دسترسی می یابد: دانش ( چیزی که تنها آن ها می دانند ) ، مالکیت ( چیزی که تنها آن ها دارند ) و ذات ( چیزی که تنها آن ها هستند ) .
... [مشاهده متن کامل]
احراز هویت دو عاملی ( همچنین به عنوان 2FA شناخته می شود ) یک نوع ( زیر مجموعه ) از احراز هویت چند عاملی است. این یک روش تأیید هویت ادعا کاربر با استفاده از ترکیبی از دو عامل متفاوت است که عبارتند از:1 ) چیزی که آن ها می دانند، 2 ) چیزی است که آن ها دارند و یا 3 ) چیزی که آن ها هستند.
احراز هویت دو عاملی یک لایه امنیتی اضافی ایجاد می کند و کدی نیاز دارد که فقط صاحب حساب می تواند به آن دسترسی داشته باشد.
یک نمونه خوب از احراز هویت دو عاملی خروج پول از دستگاه خودپرداز است؛ فقط ترکیبی صحیح از یک کارت بانکی ( چیزی که کاربر دارای آن است ) و یک PIN ( شماره شناسایی شخصی، چیزی که کاربر می داند ) اجازه می دهد تا معامله انجام شود.
تایید دو مرحله ای یا تصدیق دو مرحله ای روشی است برای تأیید هویت مدعی هویت با استفاده از چیزی که آن ها می دانند ( رمز عبور ) و عامل دیگری غیر از چیزی که آن ها دارند یا چیزی که آن ها هستند. یک مثال از یک گام دوم، تکرار چیزی است که از طریق مکانیسم خارج از باند برای آن ها فرستاده می شود. یا دومین مرحله ممکن است یک عدد ۶ رقمی باشد که توسط یک برنامه ( رایانه ) کاربردی تولید می شود که برای کاربر و سیستم تأیید مشترک است.
استفاده از عوامل تأیید هویت چندگانه برای اثبات هویت خود بر اساس این فرض است که یک بازیگر غیر مجاز بعید است بتواند فاکتورهای مورد نیاز برای دسترسی را فراهم کند. اگر در یک اقدام احراز هویت حداقل یکی از اجزاء غلط یا ارائه نادرست باشد، هویت کاربر با اطمینان کافی تأیید نشده و دسترسی به دارایی ( به عنوان مثال، یک ساختمان یا داده ) که توسط احراز هویت چند عاملی محافظت می شود مسدود باقی می ماند. عوامل تأیید هویت یک تأیید هویت چندگانه ممکن است شامل موارد زیر باشد
