احدر. [ اَ دَ ] ( ع ص ) کسی که یک را دو بیند. احول. لوچ. کاج. دوبین. || آنکه رانش پرگوشت و اعلای بدن وی باریک باشد. ( و این صفت نیک اسب است ). || پرگوشت : احدر من ضب. مؤنث : حَدْراء. ج ، حُدر.
