احتیاص. [ اِ ] ( ع مص ) احتیاص رحم ناقه ؛ بسته بودن زهدان او که فحل بر او قادر نشود. بند شدن زهدان که فحل گشنی کردن نتواند. || حزم و هوشیاری و آگاهی در کار. احتیاط.
