احباط و تکفیر

[ویکی فقه] اِحباط به ساقط و بی اثر ساختن طاعت با گناه و موازنه بین اعمال نیک و گناهان گفته می شود.
احباط در لغت مصدر باب اِفعال از ماده حبط و از معانی حبط، باطل شدن ثواب عمل است. از این رو از احباط که مصدر متعدی است معنی باطل کردن مزد و ثواب عمل بر می آید.این واژه در اصطلاح بدین معناست که گناه موجب از میان رفتن طاعت و ثواب می گردد.
معنای تکفیر
تکفیر نیز در لغت به معنای پوشاندن است چنانکه به کشاورز، کافر می گویند زیرا دانه را بوسیله خاک می پوشاند و در آن پنهان می کند و در اصطلاح به این معناست که طاعت موجب محو شدن و پوشاندن گناهان می شود.
تفاوت حبط و احباط
نکته آنکه حبط مربوط به صحت و بطلان خود عمل است بدین معنا که عمل خاصی مانند بت پرستی به حابط و سالم متصف می شود اما احباط مربوط به ابطال عملی نسبت به عمل دیگر است؛ بدین معنا که کار خاصی سبب حبط و از بین رفتن اعمال قبلی می شود. بر این اساس برخی از اعمال هم حابط و باطل است و هم محبِط و مبطل. از سوی دیگر بعضی اعمال هم صحیح اند و هم مصحّح. مثلا بت پرستی عملی است حابط و ارتداد گذشته از حابط بودن، محبط و مبطل نیز هست. اسلام ابتدایی و عبادت توحیدی، صحیح است چنانکه اسلام آوردن کافر و توبه مشرک ، گذشته از صحیح بودن، مصحّح نیز خواهد بود.
کاربرد احباط در قرآن
...