احاظ

لغت نامه دهخدا

احاظ. [ اَ ظِن ْ ] ( ع اِ ) اَحاظی. ج ِ حظّ. جج ِ حِظی. و این جمع غیرقیاسی است.

پیشنهاد کاربران

بپرس