احاجی

لغت نامه دهخدا

احاجی. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ اُحجیّة و اُحجوّه. سوءالهائی که بر سبیل امتحان از کسی کنند. چیستان ها. || علم احاجی ؛ علمی است که در آن بحث می کنند از الفاظی که مخالفند با قواعد عربیت و تطبیق کردن آن با قواعد عربیت.

پیشنهاد کاربران

بپرس