اجمه
لغت نامه دهخدا
اجمة. [ اَ ج َ م َ ] ( اِخ ) محله ای است به بغداد، و آن را مسترشد باﷲ از خلفای عباسی بنا کرد و به سال 554 هَ. ق. بر اثر طغیان دجله خراب شد. ( قاموس الاعلام ).
اجمه. [ اَ ج َ م َ ] ( ع اِ ) درختهای بسیار بهم پیچیده. درختستان. || نیستان. ( مؤید ). || جای نشیب که فراهم آمدنگاه آب و رستنگاه نی باشد. نیزار. || بیشه. ( زمخشری ). بیشه شیر. ج ، اُجُم ، اِجام ، اَجَمات. جج ، آجام.
فرهنگ فارسی
محله ایست ببغداد
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید