اجماع دخولی

[ویکی فقه] اجماع دخولی، علم قطعی به دخول امام (علیه السلام) در اجماع کنندگان بدون شناخت شخص امام (علیه السلام) می باشد.
اجماع دخولی، به اجماعی گفته می شود که دخول امام (علیه السلام) در ضمن اجماع کنندگان به صورت قطعی به دست آید، ولی شخص امام شناخته نشود. ملاک حجیت این اجماع، وجود امام (علیه السلام) در ضمن مجمعین است و به همین علت به آن اجماع تضمنی نیز گفته اند.
طریق کشف قول معصوم در اجماع دخولی
طریق کشف قول معصوم (علیه السلام) در اجماع دخولی، حس یا تضمن است؛ به این بیان که در این اجماع شرط است که در میان مجمعین، شخصی ناشناس باشد تا انطباق دیدگاه امام (علیه السلام) بر او صورت پذیرد. برخی گفته اند: وجود یک فرد ناشناس کافی نیست بلکه باید بیش از یک نفر باشد. در این اجماع، اتفاق علمای یک عصر بر حکمی، کافی است و نیاز به اتفاق فقها در همه اعصار نیست.
حجیت اجماع دخولی
در حجیت اجماع دخولی، چه به صورت اجماع محصل و چه به صورت اجماع منقول ، اشکالی نیست، زیرا نقل اجماع دخولی، متضمن نقل سبب و مسبب با هم است و به این صورت، ادله حجیت خبر واحد آن را شامل می شود. چون نقل اجماع در اجماع دخولی از مصادیق اخبار آحاد حسی است، برخی گفته اند موضع خلاف در حجیت اجماع منقول، غیر از اجماع دخولی است.
راه های بدست آوردن قتوای امام معصوم
...