اجماع اهل مدینه

[ویکی فقه] اجماع اهل مدینه، اتفاق نظر اهل مدینه بر حکمی دینی است.
اجماع اهل مدینه، به معنای اتفاق اهل مدینه در حکمی از احکام دینی می باشد.
اعتبار
عده ای از اصولیون همانند « مالک بن اصبحی » و پیروان او معتقدند فقط اتفاق اهل مدینه معتبر بوده و در امر استنباط احکام شرعی به کار می آید.
دلیل اعتبار
دلیل این نظریه، به عقیده آنان، آگاه تر بودن مردم مدینه به احکام اسلامی است، زیرا مدینه محل نزول وحی ، دارالهجره ، مرکز حدیث ، شهر صحابه و انصار و مجمع فقها بوده است.در ابراز این عقیده، آنها به حدیثی از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) استدلال کرده اند که فرمود: «بدانید که مدینه چون کوره آهنگری است که ناخالصی ها را می زداید و خالص ها را عرضه می دارد و مردم را پاکیزه می سازد».در کتاب « الذریعه » آمده است:«حکی عن مالک أنه کان یجعل اجماع اهل المدینة حجة.. . والذی نقوله أنه إن کان امام الزمان الذی قد دلت الادلة علی عصمته مقیما فی المدینة فاجماع أهلها حجة لهذا العلة، لا لشیء یرجع الیها لانه لو انتقل عنها الی غیرها، زال هذا الحکم فلا تأثیر للمدینة؛از مالک بن اصبحی حکایت شده که اجماع اهل مدینه را حجت می داند، اما از دیدگاه من ( سید مرتضی ) اگر امام زمان (علیه السلام) که معصوم از خطا است مقیم در شهر مدینه باشد از این جهت که او داخل در مجمعین است اجماع اهل مدینه حجت است، اما اگر امام زمان (علیه السلام) از شهر بیرون رفت اجماع آنان بدون وجود آن حضرت حجیت ندارد».