[ویکی نور] أجلی البرهان فی نقد کتاب ابن روزبهان تألیف سید علی حسینی میلانی ازجمله آثار نویسنده در معرفی شیعه و پاسخ به شبهات مخالفین است. در این نوشتار کتاب «ابطال نهج الباطل» ابن روزبهان شیرازی مورد نقد قرار گرفته که خود کتابی است در نقد «نهج الحق و کشف الصدق» علامه حلی (متوفی726ق) است که عقاید شیعه را در آن مطرح کرده است.
این اثر مشتمل بر یک مقدمه و ده فصل است. شیوه نویسنده در هر فصل بدین صورت است که ابتدا کلام ابن روزبهان مطرح و سپس با استناد به منابع اهل سنت آن کلام مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.
نویسنده در اولین فصل و اولین سطرهای کتاب به این نکته اشاره کرده که ابن روزبهان بیشتر صفحات کتابش را به سبب و شتم علامه حلی و شیعه امامیه پرداخته است که تنها از افراد نادان و پست شنیده می شود. سپس اضافه می کند که این قبیل عبارات از بی تقوایی، بد اخلاقی، باطل بودن عقاید شخص و ناتوانی در دفاع از عقایدش حکایت می کند. وی تمام این فصل از کتاب را به ذکر موارد متعددی از این بداخلاقی ها اختصاص داده است.
در فصل دوم، ابن روزبهان اگرچه تظاهر به حب امیرالمؤمنین و اهل بیت(ع) می کند و به برخی از مناقب و فضایل اهل بیت(ع) اعتراف می کند اما از کسانی چون بنی امیه و معاویه که از دشمنان اهل بیت بودند دفاع می کند و آن ها را از معایب تبرئه می کند.
وی سپس در این رابطه به مواردی اشاره می کند؛ ازجمله دلیل خروج عایشه بر امیرالمؤمنین(ع) را از زبان خودش چنین می نویسد که خارج شدم چراکه قاتلین عثمان در حقیقت امام را به قتل رساندند و بی احترامی به اسلام کردند. او البته اعتراف می کند که «در این خروج بااینکه اجتهاد کردم اشتباه کردم. پس حق با علی(ع) است». نویسنده سپس در این رابطه چنین اظهارنظر می کند که عایشه هم چون اجتهاد کرد گناه نکرد.
نویسنده در فصل سوم به قضایای مسلمی اشاره می کند که ابن روزبهان به تکذیب آن ها پرداخته است. ایشان دراین باره می گوید:
این اثر مشتمل بر یک مقدمه و ده فصل است. شیوه نویسنده در هر فصل بدین صورت است که ابتدا کلام ابن روزبهان مطرح و سپس با استناد به منابع اهل سنت آن کلام مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.
نویسنده در اولین فصل و اولین سطرهای کتاب به این نکته اشاره کرده که ابن روزبهان بیشتر صفحات کتابش را به سبب و شتم علامه حلی و شیعه امامیه پرداخته است که تنها از افراد نادان و پست شنیده می شود. سپس اضافه می کند که این قبیل عبارات از بی تقوایی، بد اخلاقی، باطل بودن عقاید شخص و ناتوانی در دفاع از عقایدش حکایت می کند. وی تمام این فصل از کتاب را به ذکر موارد متعددی از این بداخلاقی ها اختصاص داده است.
در فصل دوم، ابن روزبهان اگرچه تظاهر به حب امیرالمؤمنین و اهل بیت(ع) می کند و به برخی از مناقب و فضایل اهل بیت(ع) اعتراف می کند اما از کسانی چون بنی امیه و معاویه که از دشمنان اهل بیت بودند دفاع می کند و آن ها را از معایب تبرئه می کند.
وی سپس در این رابطه به مواردی اشاره می کند؛ ازجمله دلیل خروج عایشه بر امیرالمؤمنین(ع) را از زبان خودش چنین می نویسد که خارج شدم چراکه قاتلین عثمان در حقیقت امام را به قتل رساندند و بی احترامی به اسلام کردند. او البته اعتراف می کند که «در این خروج بااینکه اجتهاد کردم اشتباه کردم. پس حق با علی(ع) است». نویسنده سپس در این رابطه چنین اظهارنظر می کند که عایشه هم چون اجتهاد کرد گناه نکرد.
نویسنده در فصل سوم به قضایای مسلمی اشاره می کند که ابن روزبهان به تکذیب آن ها پرداخته است. ایشان دراین باره می گوید:
wikinoor: أجلی_البرهان_فی_نقد_کتاب_ابن_روزبهان