اجلع. [ اَ ل َ ] ( ع ص ) آنکه دو لبش بر دندانها فراهم نیاید. آنکه لبش فراهم نیاید اندر وقت سخن گفتن. ( زوزنی ). آنکه لبش فراهم نیاید چون سخن گوید. ( تاج المصادر ). آنکه لبهای او بهم نیاید و دندان را نپوشد. آنکه دندانهای پیش وی گشاده باشد از لب سفلی. ( منتهی الارب ). گشاده دندانهای پیشین. || برهنه شرم. مردی که شرم او منکشف شود. آنکه شرم وی همیشه برهنه باشد.