اجفر

[ویکی شیعه] اَجفُر، از منزل گاه های مسیر مکه و کوفه که در فاصله بین فید و خزیمیه قرار دارد. در مسیر حرکت به کربلا دیدار و گفتگوی امام حسین(ع) با عبدالله بن ابی مطیع عدوی احتمالاً در این منزل صورت گرفته است.
مکانی بین فید و خزیمیه است. فاصله آن تا خزیمیه ۲۴ و تا فید ۳۶ میل است. زمخشری آن را آبی متعلق به بنی یربوع دانسته که بنی جذیمه آن را از ایشان گرفته اند.
در این مکان بارها کاروان حاجیان مورد غارت راهزنان قرار گرفته است. از جمله در سال ۲۸۵ق صالح بن مدرک طائی و دیگران اموال حاجیان را غارت کردند.

[ویکی اهل البیت] پنج شنبه هفدهم ذی حجه کاروان حسین(ع) در «اجفُر» بار به زمین نهاد. در قاموس آمده اینجا مکانی بین «فید» و «خزیمیه» است. در این محل آب به سوی محل سکونت عرب در جریان بود. درباره ملاقات امام با «عبدالله بن مطیع عدوی» در تاریخ اختلاف است.
در لسان المورخین آورده اند اینجا بین «عبدالله بن ابی مطیع» و حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام دیداری بود ولی پیش از این آمد که در راه مکه و مدینه یا نزدیک به مکه ملاقاتی صورت گرفته است. طبری و محدث قمی در «نفس المهموم» محل ملاقات را اینجا دانسته اند. شاید هم «عبدالله بن مطیع» غیر از «عبدالله بن ابی مطیع» باشد. «عبدالله» چون در این محل امام را زیارت کرد و از سفر امام به عراق اطلاع یافت حضرت را به خدا و حرمت اسلام قسم داد که از این سفر صرفنظر کند.
هنوز از امام پاسخی نگرفته بود که بار دیگر امام را حرمت قریش و عرب قسم داد که از این سفر دست بردارد. سپس دلیل اصرار خود را این گونه بیان داشت: «اگر از بنی امیه آنچه در دست دارند، طلب کنی به خدا سوگند تو را می کشند و اگر چنین شد بعد از شما هیچ کس حرمتی نخواهد داشت». امام درخواست او را نادیده گرفت و به حرکت خود ادامه داد.
تامل در این گفتگو آشکار می سازد که دیدگاه امام فراتر از این گونه افراد بوده است.