اجری خوار

لغت نامه دهخدا

اجری خوار. [ اِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) راتبه خوار. مُوظّف :
به این دونان که اجری خوار دهرند
فروناید سر، ارباب هِمم را.
شفائی.
و گاه در شعر بتخفیف جری خوار آید :
مهمان و جری خوار قصر اویند
هم قیصر و هم امیر دیلم [ کذا ].
ناصرخسرو.
اجری خوار، ضدّ چته و باشی بوزوق و سرآزاد و چریک :
نه سرآزادم و نه اجری خوار
پس نه از لشکرم نه از حشرم.
مسعودسعد.

فرهنگ فارسی

( اسم ) راتبه خوار موظف .

فرهنگ عمید

کسی که مقرری دریافت می کند، اجری خور، جیره خور، راتبه خور.

پیشنهاد کاربران

بپرس