اجرت

[ویکی فقه] عوضی که مستأجر در قبال استفاده از منفعت مال یا کار، به موجر یا اجیر می پردازد، اجرت نامیده می شود. از آن در باب اجاره سخن رفته است.
در عقد اجاره، یا به اجرت تصریح می شود یا نمی شود، امّا مورد نظر و توافق دو طرف است و یا هیچ کدام. به اجرت در صورت اول و دوم، اجرة المسمی و در صورت سوم- که باید اجرت متعارف برای استفاده از همانند آن مال یا عمل، از سوی مستأجر به موجر یا اجیر پرداخت گردد- اجرة المثل گفته می شود.
مالک اجرت
هر یک از موجر یا اجیر، به عقد اجاره، مالک اجرت می شوند، لیکن جواز مطالبه آن، بر تسلیم مال مورد اجاره به مستأجر یا انجام عمل از سوی اجیر متوقّف است؛ برخی گفته اند استقرار ملکیّت اجرت نیز منوط به استفاده مستأجر از منفعت یا اتمام کار مورد اجاره- و آنچه در حکم استفاده یا اتمام کار باشد- از سوی اجیر است.
فقها به صورت یک قاعده کلّی در باب اجاره آورده اند که در فرض کشف بطلان اجاره از اول، چنانچه مستأجر از منفعت مال استفاده کرده باشد، پرداخت اجرة المثل بر وی واجب می شود ، امّا در فرض بطلان اجاره به یکی از اسباب فسخ در اثنای مدّت اجاره، بنا بر قول مشهور، مقدار اجرت نسبت به مدّت گذشته از اجرة المسمّی ثابت است و نسبت به مدّت باقی مانده، اجرت به مستأجر بازگردانده می شود.
حرمت یا جواز گرفتن اجرت، دایر مدار صحّت و بطلان اجاره است.

[ویکی فقه] اجرت (قرآن). اجرت در لغت به معنای دستمزد می باشد.
منظور از اجرت، دستمزدی است که براساس عقد یا شبه عقد، پرداخت می شود. در این مدخل از واژه «اجر» و جملاتی نظیر «لتبتغوا عرض الحیوة الدنیا»، «و لمن جاء به حمل بعیر»، «یشتری لهو الحدیث» و «فلیاکل بالمعروف» استفاده شده است.