اجراس
لغت نامه دهخدا
اجراس. [ اِ] ( ع مص ) راندن شتر بنغمه خوش. آواز کردن سرودگوی در حُدا. ( منتهی الارب ). || آواز نرم کردن مرغ. || آواز کردن بال مرغ بوقت تیز گذشتن وی : اَجرَس الطائر؛ اذا سمعت صوت مرّه. ( منتهی الارب ). || آواز کردن منقار مرغ در وقت چیزی خوردن. || آواز آمدن از پیرایه. ( منتهی الارب ). || آواز پای کسی شنیدن : اَجْرَسَنی السبع؛اذا سَمِعَ جَرسک. ( منتهی الارب ). آواز چیزی شنفتن.
فرهنگ فارسی
راندن شتر به نغمه خوش
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید