اجذاء. [ اِ ] ( ع مص ) استادن. راست ایستادن. برجای ایستاده شدن : مثل الاُرزة المجذیة علی الأرض ؛ ای الثابتة. ( منتهی الارب ). || اجذاء حجر؛ ایستاده کردن و پیش افکندن سنگ را. || اجذاء فصیل ؛ پیه ناک گردیدن کوهان شتربچه. || بازداشتن. ( منتهی الارب ). مثل || سنگ برداشتن.
