اجداد رسول الله

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] در این مقاله نیاکان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم به تصریح خود ایشان مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
نسب شناسان با استناد به سخن پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم پدران ایشان را تا عدنان، جد بیستم وی، بدین ترتیب برشمرده اند: محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصی بن کلاب بن مرة بن کعب بن لؤی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانة بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم از نام بردن نسب خویش از عدنان تا اسماعیل علیه السّلام نهی کرد ؛ زیرا نسب شناسان در برشمردن آنان به اشتباه افتاده بودند. از این رو، شرح حال نگاران، اجداد پیامبر را همانند خود پیامبر از عدنان آغاز می کنند.
جد بیستم
عدنان: وی مکنا به ابومعد، به نام فرزندش معد، بود و او را «اد» یا «ادد» نیز می خواندند. وی نخستین کسی بود که بر کعبه پرده انداخت و انصاب (نشانه های حدود حرم) را برنهاد. فرزندان عدنان در گذر زمان به تیره های گوناگون قسمت و به عرب عدنانی (شمالی) نام آور شدند. قبایلی چون ربیعه، مضر، هوازان، بنی تمیم، کنانه و قریش از آن جمله اند.
جد نوزدهم
معد: او مکنا به ابوالدیث و نام مادرش مهدد دختر لهم بن جلحب بود. معد در زمان یورش بخت النصر به قوم یهود ۱۲ ساله بود. او به سرزمین شام رفت و تا پایان نبرد نزد بنی اسرائیل ماند. معد با دختری به نام معانه دختر جوشم/ جشم بن عدی بن جرهمی ازدواج کرد که ثمره آن، چهار پسر به نام قضاعه، قنص، ایاد و نزار بود.
جد هجدهم
...

[ویکی حج] اجداد رسول الله (ص). اجداد رسول الله(ص) نیاکان پیامبر(ص) به تصریح خود ایشان. نسب شناسان با استناد به سخن پیامبر(ص) پدران ایشان را تا عدنان، جد بیستم وی، بدین ترتیب برشمرده اند: محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قُصَی بن کِلاب بن مُرّة بن کَعب بن لُؤَی بن غالب بن فِهر بن مالک بن نَضر بن کنانة بن خُزَیمة بن مُدرِکة بن اِلیاس بن مُضَر بن نزار بن مَعَدّ بن عدنان. به گزارش منابع، اجداد پیامبر(ص) همگی از برترین افراد روزگار خود بوده اند. سخاوت و بذل و بخشش، سیمای زیبا، پاکدامنی و طهارت مولد از ویژگی های ایشان بود. اجداد پیامبر(ص) اقدامات مهمی در مکه انجام دادند. حضرت ابراهیم(ع) و حضرت اسماعیل(ع) بنیان گذاران مکه بودند. برخی از نیاکان ایشان مانند عبدمناف، هاشم و عبدالمطلب، مناصبی مهم چون سقایت و رفادت و برخی نیز همانند عدنان، الیاس و قصی بن کلاب افزون بر ریاست مکه، تولیت و پرده داری کعبه را نیز بر عهده داشتند. بزرگی و سروری بر مکه از ویژگی های اجداد رسول خدا شمرده شده است.
ایمان پدر و مادر رسول خدا(ص) و طهارت و پاکی ولادت همه پیامبران، از ویژگی های اعتقادی امامیه است. شیعیان برای اثبات ایمان اجداد پیامبر(ص) به دلایل قرآنی، روایی، عقلی و تاریخی استناد کرده اند. برخی دانشوران اهل سنت مانند فخرالدین رازی، سیوطی و آلوسی بر ایمان و پاکی پدران پیامبر تأکید دارند. در برابر این گروه، بسیاری از اهل سنت بر این باورند که پدر و مادر و اجداد پیامبر متأثر از محیط زندگی خویش بت پرست بوده اند. تصریح قرآن بر کفر آزر، پدر ابراهیم(ع)، از ادله این گروه است. مکان زندگی اجداد پیامبر(ص) را در مکه، شِعْب (دره) ابیطالب، شعب بنی هاشم و شعب بنی عامر دانسته اند. برخی محققان، مدفن آخرین اجداد پیامبر پس از قصی را مکه و قبرستان ابوطالب دانسته اند.
نسب شناسان با استناد به سخن پیامبر(ص) پدران ایشان را تا عدنان، جد بیستم وی، بدین ترتیب برشمرده اند: محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قُصَی بن کِلاب بن مُرّة بن کَعب بن لُؤَی بن غالب بن فِهر بن مالک بن نَضر بن کنانة بن خُزَیمة بن مُدرِکة بن اِلیاس بن مُضَر بن نزار بن مَعَدّ بن عدنان. پیامبر(ص) از نام بردن نسب خویش از عدنان تا اسماعیل(ع) نهی کرد ؛ زیرا نسب شناسان در برشمردن آنان به اشتباه افتاده بودند. از این رو، شرح حال نگاران، اجداد پیامبر را همانند خود پیامبر از عدنان آغاز می کنند.

پیشنهاد کاربران

۱ عبدالله
۲ عبدالمطب
۳ هاشم
۴عبدمناف
۵ قُصَی ( زید )
۶ کلاب
۷ مُرَة
۸کعب
خاندان رسول از بنی کنانه بودند
مهمترین انها قصی بن کلاب بود که مادرش فاطمه از قبیله بنی سِیَل بودو در مکه سکونت داشتند ، پس از مردن پدر قصی یعنی کلاب ، مادرش همسر شخصی بنام ابو حُرّام شد و به شام که تحت سلطه روم بود مهاجرت کردند ، فرزندان دیگر فاطمه از ابو حرام قصی را آزار میدادند ، قصی پس از بزرگ شدن به همراه مادرش بسرزمین پدری خود حجاز بر میگردد، کلمه قصی بمعنی ترک کردن مادر است اما او مادر خود را ترک نکرد قبیله مادر خود را ترک کرد ، وقتی به مکه میرسند با قبیله بنی خُزاعه که در اصل حبشی بودند درگیری پیدا میکندچون انها سدانت کعبه را داشتند و با اینکه از خُزاعه زن میگیرد و پیمانی بنام حلف الاحابیش ( قرار با حبشیها ) با انها میبندد ولی سرانجام انها را از مکه میراند ، ومکانی بنام دارالنُدْوِه تاسیس میکند که محل شورای بزرگان عرب بود، که میتوان این مکان را با دارالاجتماع یهودیان و هَنگِمِتانه مادهای ایران مقایسه کرد که محل اجتماع و مشورت بزرگان بود. . که دار الندوه محل نگهداری پرچمهای اعراب هم بود ، و زمان جنگ در این محل استراتژی خود را مشخص میکردند. .
...
[مشاهده متن کامل]

بپرس