اجداب

لغت نامه دهخدا

اجداب. [ اِ ] ( ع مص ) بی بر شدن زمین. ( تاج المصادر ) ( زوزنی ). خشک و بی نبات گردیدن ( مکان ). ( منتهی الارب ). || زمین را خشک و بی نبات یافتن. ( منتهی الارب ). || بی باران گشتن هوا. بی باران شدن ابر. ( زوزنی ). || باقحط شدن ( قوم ). ( منتهی الارب ). بقحط دچار شدن. اِسنات. اِستان. خشکسالی یافتن. ( زوزنی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس