اجتواء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) مکروه داشتن. ( منتهی الارب ). ناخوش آمدن هوای جائی. ( زوزنی ). کراهیت داشتن مقام بجائی اگرچه در نعمت باشی. ( تاج المصادر ). ناخوش شمردن هوای جائی را: اجتویت البلد؛ اذا کرهت المقام فیه و ان کنت فی نعمة. ( منتهی الارب ).
