اجتناب

[ویکی فقه] اجتناب: به معنای دوری گزیدن است.اجتناب از عناوین کلّی است که در همه ی فقه، کاربرد دارد و در این جا، به اجمال، به مباحث آن اشاره می شود.
۱) نجاست: اجتناب از ناپاک ها مانند ادرار، مدفوع و خون و نیز آنچه بر اثر ملاقات با آن ها نجس شده، مانند آب نجس شده به خون ،واجب است؛ بدین معنا که نمی توان از آن ها در آنچه مشروط به طهارت است مانند خوردن ، آشامیدن و وضو گرفتن استفاده کرد. ۲) خبائث:اجتناب از خوردن آنچه که خبیث شمرده می شود، واجب است. ۳) شبهه: بنا بر قول مشهور،اجتناب از اطراف شبهه ی محصوره مانند اشتباه شدن یک ظرف نجس بین ده ظرف، واجب است. ۴) ضرر:اجتناب از آنچه که نزد عقلا برای انسان، ضرر قابل توجّه دارد، واجب است. ۵) گناه:اجتناب از همه ی گناهان، واجب است. ۶) نفرت: بنا بر تعریف خبیث ( آنچه طبع انسان سالم از آن نفرت دارد)، اجتناب از خوردن آنچه منفور طبع سالم است مانند آب بینی و فضله ی پرندگان، واجب است. بر زن واجب است از آنچه موجب نفرت شوهر از وی می شود مانند خوردن پیاز، سیر واز بوی بد بدن و دهان، اجتناب ورزد.
موارداستحباب اجتناب
۱)اجتناب از داد و ستد۲)اجتناب ازاجرای حدّ۳)اجتناب ازاعلام گمشده۴)اجتناب از سرودن شعر۵)اجتناب ازبلند کردن صدا در مسجد ۶)اجتناب از پوست حیوان حرام گوشتی که تذکیه پذیر است ، پس از تذکیه و پیش از دباغی آن، مستحب است.