اجباء. [ اِ ] ( ع مص ) بفروختن کشت پیش از آنکه بجای رسد. ( تاج المصادر ). فروختن کشت نارسیده. ( منتهی الارب ): اَجباء الزرع ؛ فروخت آن را پیش از ظهور صلاح آن. ( منتهی الارب ). من اجبی فقد اَربی ( حدیث ). ( منتهی الارب ). || پنهان کردن. ( تاج المصادر ): اَجباء الشی ٔ؛ پنهان کرد آن را. ( منتهی الارب ). || پنهان کردن شتر از مصدّق. ( منتهی الارب ). || مشرف شدن بر چیزی : اَجباء علی القوم ؛ مشرف شد بر قوم. ( منتهی الارب ). || اَجباء المکان ؛سماروغ ناک گردید. ( منتهی الارب )؛ دارای تَومَلان شد.اجباء. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ جَبا. ( منتهی الارب ).
[ویکی فقه] فروختن کشت قبل از بدو صلاح را اجباء گویند.در حدیث نبوی آمده است: «من اجبی فقد أربی». wikifeqh: اجباء
