اجاره دار

/~ejAredAr/

معنی انگلیسی:

tenant, farmer

لغت نامه دهخدا

اجاره دار. [ اِ رَ / رِ ] ( نف مرکب ) مستأجر.

( اسم صفت ) ۱ - کرایه دار ملک کسی که ملکی را اجاره میکند مستائ جر متصرف و ضابط ملک . ۲ - زمین دار .

۱. موجر.
۲. مستٲجر.

tenant (اسم)

اجاره دار، مستاجر، کرایه نشین

landholder (اسم)

ملاک، زمین دار، اجاره دار، صاحب ملک

lessee (اسم)

اجاره دار، اجاره نشین

leaseholder (اسم)

اجاره دار، مستاجر

مستاجر

ملاک، موجر، دارای ملک اجاره ای، دارای مستاجز، دارای اجاره نشین، صاحب ملک، صاحب ملک اجاره ای