اثیره

لغت نامه دهخدا

( اثیرة ) اثیرة. [ اَ رَ ] ( ع ص ) ستور که نشان بزرگ کند در زمین به سُم. ( منتهی الارب ). آن ستور که چون برود زمین نشان شود از سم وی. ( مهذب الاسماء ).
- دابةٌ اثیرة ؛ ای عظیمةالاثر. ( معجم البلدان ).
|| مؤنث اثیر. فعیل بمعنی مفعول ، ای مأثورة، تؤثر علی غیرها؛ ای یستخص بها و یستبد.

اثیرة. [ اَ رَ ] ( اِخ ) آبی است در جانب اعلی ثلبوت. ( معجم البلدان ) ( مراصد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس