اَثیرالدّینِ اومانی، عبدالله ( ـ۶۶۵ق)
شاعر ایرانی. در روستای اومانِ همدان زاده شد، اما روزگارش در اصفهان و بغداد گذشت. معاصر کمال الدین اسماعیل و رفیع لَنبانی بود. اتابک مظفرالدین ازبک و شهاب الدین سلیمان شاه ایوایی، از رؤسای اکراد، را مدح گفته است. به فارسی و عربی شعر می سرود. شعرهای عربی او باقی نمانده، اما شعرهای فارسی او کمابیش در ۵هزار بیت از قصیده و غزل و رباعی و قطعه به جاست. شعرهایش به سبک انوری، ولی ساده تر است. در پزشکی، ریاضی، اخترشناسی و فلسفه نیز دستی داشت.
شاعر ایرانی. در روستای اومانِ همدان زاده شد، اما روزگارش در اصفهان و بغداد گذشت. معاصر کمال الدین اسماعیل و رفیع لَنبانی بود. اتابک مظفرالدین ازبک و شهاب الدین سلیمان شاه ایوایی، از رؤسای اکراد، را مدح گفته است. به فارسی و عربی شعر می سرود. شعرهای عربی او باقی نمانده، اما شعرهای فارسی او کمابیش در ۵هزار بیت از قصیده و غزل و رباعی و قطعه به جاست. شعرهایش به سبک انوری، ولی ساده تر است. در پزشکی، ریاضی، اخترشناسی و فلسفه نیز دستی داشت.
wikijoo: اثیرالدین_اومانی،_عبدالله_(_ـ۶۶۵ق)