اثناعشری

[ویکی فقه] پیروان دوازده امام مشخص پس از پیامبر خاتم (صلی الله علیه و اله و سلم) «اثنا عشری» یا «دوازده امامی» پر جمعیت ترین فرقه های شیعه هستند.
اثنی عشری معتقد به دوازده امامند که با حضرت علی (علیه السّلام) آغاز می شود و به محمد بن حسن مهدی آل محمد (صلی الله علیه و اله و سلم) ختم می گردد. شیعه با بهره مندی از برهان های عقلی و آموزه های آفتابگون پیشوایان معصوم (علیهم السلام)، بر این باور است که در هرزمان، برای انسان ها، ناگزیر باید حجتی (باب ان الارض لا تخلو من حجة) از طرف خداوند سبحانه و تعالی نصب شود. ایشان دلایل فراوانی از آیات قرآن و احادیث نبوی بر امامت علی (علیه السّلام) اقامه کرده و امامت آن حضرت را به نص صریح، از طرف خداوند دانسته اند. همچنین معتقدند پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) از طرف خداوند، تمام امامان دوازدهگانه را معرفی کرده است. آنان، امامان را مانند پیامبر، ملهم از جانب خدا می دانند و می گویند: امام ریاست عامه دارد و مقام او مافوق بشر عادی است و از آن روزی که خداوند آدم را آفرید، نور خود را در برگزیدگان خویشاز حضرت نوح، ابراهیم، موسی و عیسی (علیهم السّلام) گرفته تا به حضرت محمد (صلی الله علیه و اله و سلم)، خاتم الانبیا سرایت داد و از وی آن نور را به اوصیای او، امامان معصوم (علیهم السلام) ، سریان داد. همان نور و روح خدایی است که در امام عصر (علیه السّلام) تجلی می کند و او را از سطح بشر عادی فراتر می برد و وی را قادر می سازد که قرن ها، بلکه هزاران سال بی هیچ گزند و آزار و بدون ضعف و پیری، با بدن جسمانی که در بشر عادی موجب کون و فساد است زندگی کند و در زمان مناسب، به امر خداوند از پس پرده غیب ظهور فرماید.