اثنا

برای یادسپاری اسان تر کلمه ای أَثْنَا که معنی ( ( در میان ) ) می دهد نه اِثْنَا، می توان به نوعی با کلمه ها بازی کرد مثلا اگرتلفظ درست شیعه ی اِثنا عشری را که به معنای شیعه دوازده امامیست بدانیم می توان چنین درنظر گرفت که آن اثنایی که معنی ( ( در میان ) ) می دهد با حرکتی به جز کسره شروع می شود چون کسره برای اثنا عشر بود و بس و یا برای پرهیز از اشتباه یکی کسره گرفته و دیگری فتحه و یا حرف اضافه ی ( ( در ) ) در عبارات ( ( در میان، در بین، در حین. . . . ) ) چون خود دارای فتحه است خواستار تخصیص فتحه برای ابتدای کلمه ی اثنا به معنی ( ( در میان ) ) شده است که مورد پذیرش قرار گرفته است.
در ضمن چند عبارت عربی که احتمالا کمک کننده است به همراه ریشه ی کلمه:
أَثْنَاء [از ریشه ی ثنی]؛ ( اَثناءُ الْکَلَام ) : میان سخن؛ ( فی هذه الاَثناء ) : در خلال آن؛ ( جَاؤوا فی اَثناءِ الأمْر ) : در بین کار آمدند.

اما اِثنا ، به کسر اول و سکون دوم ، در فارسی فقط در ترکیب اِثنا عشر به معنی " دوازده مستعمل است و صفت منسوب به آن اثناعشری است ( که بالاخص در عبارت "شیعه ی اثناعشری یعنی "شیعه دوازده امامی "به کار می رود ) این کلمه را اغلب به صورت اثنی عشر می نویسند و گاهی نیز آن را به فتح اول تلفظ می کنند و البته غلط است.
( غلط ننویسیم ، ابوالحسن نجفی ، چاپ نهم 1378 ص 14. )