اثلال

لغت نامه دهخدا

اثلال. [ اِ ] ( ع مص ) رخنه برآوردن. || به اصلاح آوردن. ( زوزنی ). سد ثلمه کردن. || فرمودن بنیکو کردن خرابی. ( تاج المصادر ). گرفتن رخنه و اصلاح کردن آن : اَثْلَلْت البیت ؛ اذا امرت باصلاحه. || بسیارپشم شدن. ( زوزنی ). بسیارثله گردیدن.

پیشنهاد کاربران

بپرس