اثعل. [ اَ ع َ ] ( ع ص ) مهتر بزرگ با فضائل و معارف. ( منتهی الارب ). || مرد دندان زائدیا کج و راست برآورده. || که دندانی افزون دارد. ( مهذب الاسماء ). آنک دندان افزونی دارد در پیش یکدیگر. ( تاج المصادر ). مؤنث : ثَعْلاء. ج ، ثُعل.
