سنت های دینی گوناگون در سطح جهان دریافت های پیچیده ای از ذات، عملکرد و انتظارات از دعا دارند. این که اثربخشی دعا قابل کشف است یا نه و اگر هست چگونه، به این بستگی دارد که به نتایج دعا چگونه به عنوان یک مسئله نگریسته شود، در حالی که بعضی از گروه های مذهبی استدلال می کنند «قدرت دعا» آشکار است، برخی دیگر این که اثربخشی دعا اصلاً به طور قابل اطمینان قابل اندازه گیری است یا می تواند معنا دار پنداشته شود را زیر سؤال می برند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] مسایل ابتدایی فلسفی به این پرسش که دعا اثربخش است یا نه شکل می دهد مثلاً این که استنتاج آماری یا ابطال پذیری اطلاعات کافی برای ابطال یا اثبات چیزی را فراهم می آورند یا نه و این که آیا این پرسش اصلاً در مقوله علم می گنجد یا نه.
اثربخشی دعا یا نماز، موضوع انواع تحقیقات از زمان مطالعات فرانسیس گالتون در ۱۸۷۲ بوده است. آزمایش های دو سو کور Double - blind هیچ گونه اثری نشان نداده اند.
در تحقیقی که در ۲۰۰۶ توسط بنیاد جان تمپلتون با هزینه ۲٫۴ میلیون اجرا شد، تأثیری از دعا کردن بر روی بهبودی بیماران به دست نیامد. [ ۴] در این تحقیق، اثرات درمانی دعا در بهبود بیماران قلبی که بای پس قلب کرده بودند، مطالعه شد: به این طریق که گروه های مختلف دعای شفاعت دریافت کرده، مورد دعا قرار نگرفته، به آن ها گفته شده که برایشان دعا می کنند، و گروهی دیگر از دعا برایشان اطلاع نداشتند. [ ۵] در نتیجه مطالعه مشاهده شد که دعا کردن در بهبودی یا کمتر شدن مشکل در حین بهبودی تأثیری ندارد، ولی آن دسته که از دعا کردن برایشان مطلع بودند عوارض بیشتری پس از عمل داشتند ( ۵۹٪ مشکل بعد از عمل در کسانی که از دعا اطلاع داشتند، نسبت به ۵۲٪ مشکل بعد از عمل در کسانی که از دعا اطلاع نداشتند ) . [ ۵]
هرچند بعضی مطالعات تحقیقی اثربخشی دعا در کاهش تب و کاهش زمان بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه و بیمارستان را نشان داده و نیز بهبودی نسبی در بعضی بیماری های سرطانی را تأیید کرده است، [ ۶] [ ۷] [ ۸] ولی مطالعه بنیاد همیاری کوکران، یافته های مؤثر بودن یا نبودن دعا در بیماری ها را دوپهلو دانسته و شواهد تأیید کننده یا رد کننده را کافی نمی داند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاثربخشی دعا یا نماز، موضوع انواع تحقیقات از زمان مطالعات فرانسیس گالتون در ۱۸۷۲ بوده است. آزمایش های دو سو کور Double - blind هیچ گونه اثری نشان نداده اند.
در تحقیقی که در ۲۰۰۶ توسط بنیاد جان تمپلتون با هزینه ۲٫۴ میلیون اجرا شد، تأثیری از دعا کردن بر روی بهبودی بیماران به دست نیامد. [ ۴] در این تحقیق، اثرات درمانی دعا در بهبود بیماران قلبی که بای پس قلب کرده بودند، مطالعه شد: به این طریق که گروه های مختلف دعای شفاعت دریافت کرده، مورد دعا قرار نگرفته، به آن ها گفته شده که برایشان دعا می کنند، و گروهی دیگر از دعا برایشان اطلاع نداشتند. [ ۵] در نتیجه مطالعه مشاهده شد که دعا کردن در بهبودی یا کمتر شدن مشکل در حین بهبودی تأثیری ندارد، ولی آن دسته که از دعا کردن برایشان مطلع بودند عوارض بیشتری پس از عمل داشتند ( ۵۹٪ مشکل بعد از عمل در کسانی که از دعا اطلاع داشتند، نسبت به ۵۲٪ مشکل بعد از عمل در کسانی که از دعا اطلاع نداشتند ) . [ ۵]
هرچند بعضی مطالعات تحقیقی اثربخشی دعا در کاهش تب و کاهش زمان بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه و بیمارستان را نشان داده و نیز بهبودی نسبی در بعضی بیماری های سرطانی را تأیید کرده است، [ ۶] [ ۷] [ ۸] ولی مطالعه بنیاد همیاری کوکران، یافته های مؤثر بودن یا نبودن دعا در بیماری ها را دوپهلو دانسته و شواهد تأیید کننده یا رد کننده را کافی نمی داند. [ ۹]
wiki: اثربخشی دعا