اثر هنری درعصر بازتولید مکانیکی

"اثر هنری در عصر بازتولید مکانیکی" ( ۱۹۳۵, “Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit” ) نوشتهٔ والتر بنیامین، یک مقالهٔ نقد فرهنگی است که در آن، کاهش ارزش یک اثر هنری را برآیند تولید مکانیکی آن اثر می داند. همچنین، موضوع و مضمون این مقاله رشته های تاریخ هنر و مطالعات فرهنگی از رسانه های تئوری و نظریه معماری را تحت تأثیر قرار داده است. [ ۱] مسئله ای که بنیامین در این مقاله به آن می پردازد به بحث گسترش تکنولوژی و زندگی ماشینی بازمی گردد که به تبع آن ماهیت هنر هم در عصر حاضر دچار یک دگردیسی شده است. از نظر بنیامین، درک و دریافت مخاطب امروزی از هنر متحول شده و این امر با جایگزین شدن کارکرد آیینی هنر با کارکرد نمایشی آن در پیوند است. به زعم او، آنچه در اثر هنریِ بازتولیدپذیرِ امروزی از بین می رود هاله اثر هنری نامیده می شود. [ ۲] به صورت خلاصه، بنیامین تحلیلی مارکسیستی از سازمان یک جامعه کاپیتالیستی ارائه داده و جایگاه هنر در حوزه عمومی و حوزه خصوصی به تثبیت می رساند. سپس شرایط اجتماعی - اقتصادی را توضیح می دهد تا توسعه هایی را برون یابی کند که باعث استثمار اقتصادی بیشتر پرولتاریا شده اند. او سپس ادعا می کند که بازتولید یا تکثیر اثر هنری یک کنش انسانی مدرن نیست، بلکه از گذشته و از یونان باستان سابقه داشته است. [ ۳] این متن چندین بار در مجموعه مقالات مختلف به فارسی ترجمه شده است، از جمله توسط بابک احمدی در کتاب نشانه ای به رهایی ( نشر مرکز، ۱۳۹۸ ) ، توسط احسان حنیف در کتاب نظریه های زیبایی شناسی ( نشر فکرنو، ۱۳۹۹ ) و توسط رؤیا منجم در کتاب برگزیده مقالات والتر بنیامین ( نشر علم، ۱۳۹۲ ) .
https://www. youtube. com/watch?v=8qaj77kV0Pg