اثر نیل

در ابرپارامغناطیس ( نوعی مغناطیس ) ، اثر نیل ( به انگلیسی: Néel effect ) زمانی ظاهر می شود که یک ماده ابرپارامغناطیس در یک سیم پیچ رسانا در معرض فرکانس های مختلف میدان مغناطیسی قرار گیرد. غیرخطی بودن ماده ابرپارامغناطیس به عنوان یک مخلوط کننده فرکانس عمل می کند، با ولتاژ در پایانه های سیم پیچ اندازه گیری می شود. از چندین مؤلفه فرکانس، در فرکانس اولیه و در فرکانس هایی برخی از ترکیبات خطی تشکیل شده است. تغییر فرکانسِ میدان مورد اندازه گیری امکان آشکارسازی یک میدان جریان مستقیم با یک سیم پیچ استاندارد را می دهد.
در سال ۱۹۴۹ فیزیکدان فرانسوی لویی نیل ( ۲۰۰۰–۱۹۰۴ ) فهمید که وقتی آنها به خوبی تقسیم می شوند، نانوذرات فرومغناطیسی هیسترزیس خود را زیر یک اندازه مشخص از دست می دهند. [ ۱] [ ۲] این پدیده به عنوان ابرپارامغناطیس شناخته می شود. مغناطیس کنندگی این مواد در معرض میدان اعمالی است که خیلی غیرخطی است.
این منحنی به خوبی توسط تابع لانجوین توصیف شده است، اما برای میدان های ضعیف می توان به سادگی نوشت:
جایی که χ 0 پذیرفتاری در میدان صفر و N e به ضریب نیل معروف است. ضریب نیل نشان دهنده غیرخطی بودن مواد ابرپارامغناطیس در میدان های کم است.