اَثَرِ سینایِف ـ زیلدوویچ (Sunyaev-Zel\'dovich effect)
اُفت تابش زمینۀ کیهانی، هنگام رصد آن در گذار از گاز موجود اطراف خوشه های کهکشانی. در ۱۹۹۳، نخستین بار اخترشناسان انگلیسی این اثر را در اطراف خوشۀ کهکشانی آبل ۲۲۱۸ نقشه برداری کردند. میزان اثر سینایف ـ زیلدوویچ معیاری برای تعیین ضخامت گازی است که تابش زمینۀ کیهانی از میان آن عبور می کند. نام این اثر از نام اخترفیزیک دانان روس، رشید علی یوویچ سینایف(۱۹۴۳ـ) و یاکوف بوریسویچ زیلدوویچ(۱۹۱۴ـ۱۹۸۷)، برگرفته شده است که نخستین بار به وجود آن پی بردند.
اُفت تابش زمینۀ کیهانی، هنگام رصد آن در گذار از گاز موجود اطراف خوشه های کهکشانی. در ۱۹۹۳، نخستین بار اخترشناسان انگلیسی این اثر را در اطراف خوشۀ کهکشانی آبل ۲۲۱۸ نقشه برداری کردند. میزان اثر سینایف ـ زیلدوویچ معیاری برای تعیین ضخامت گازی است که تابش زمینۀ کیهانی از میان آن عبور می کند. نام این اثر از نام اخترفیزیک دانان روس، رشید علی یوویچ سینایف(۱۹۴۳ـ) و یاکوف بوریسویچ زیلدوویچ(۱۹۱۴ـ۱۹۸۷)، برگرفته شده است که نخستین بار به وجود آن پی بردند.
wikijoo: اثر_سینایف_ـ_زیلدوویچ