اثر خُفته پدیده ای روانی در رابطه با ترغیب کردن می باشد. این اثر منجر به افزایش تدریجی تأثیر یک پیام در طول زمان می گردد؛ در حالی که منبع آن پیام از اعتبار کافی برخوردار نبوده است.
زمانی که مردم به طور معمول در معرض پیامی که سعی در قانع کردن آن ها دارد ( مانند آگهی تلویزیونی ) قرار می گیرند، ابتدا در برابر پذیرش آن مقاومت می کنند.
معمولاً متقاعدکنندگی اطلاعات به تدریج بعد از یک بازهٔ زمانی مشخص کاهش می یابد. اغلب این اطلاعات با نشانه هایی چون اعتبار منبع و اخلاقیات مرتبط هستند. برخی از این نشانه ها مثبت و برخی از آن ها منفی هستند. پیام هایی که با نشانه های مثبت همراه هستند، معمولاً مردم به طور سریع و آسان می پذیرند به آن ها اعتقاد پیدا می کنند. اما پیام هایی که با نشانه های منفی ( نشانه های ناپسند ) همراه هستند، به طور مشکوک دیده شده و حتی گاهی اوقات جدی گرفته نمی شوند. اما در مطالعات بسیاری دیده شده است که با وجود انکار اولیهٔ پیام، مردم در طول زمان متقاعد می شوند و در نتیجه این منجر به افزایش پذیرش آن پیام می شود. این پدیدهٔ متقاعد شدن با تأخیر، اثر خفته نامیده می شود.
اما برای این که اثر خفته بروز کند، سه شرط اصلی باید رعایت شود. آن ها عبارتند از:
• خود پیام متقاعدکننده باشد.
• نشانهٔ جدی نگرفتن، باید ابتدا تغییر نگرش را سرکوب کند.
• نشانهٔ جدی نگرفتن باید در طول زمان از پیام جدا شود. باید ذکر کرد که اگر شنونده، منبع را به یاد داشته باشد، این اثر ناپدید می شود.
یکی از جنبه های چالش برانگیز در مورد «اثر خواب» دشواری در به دست آوردن نتایج منطبق بر آن در مطالعات است. [ ۱]
اثر خفته توسط کارل هوولند، آرتور لومسداین و فرد شفیلد در سال ۱۹۴۹ و در دورهٔ مطالعاتی آن ها که اثر فیلم تبلیغات جنگ جهانی دوم را بر روی سربازان آمریکایی بررسی می کردند، کشف شد. در طول جنگ جهانی دوم، یک سری فیلم های مستند توسط دولت آمریکا تهیه شد تا دلایل درگیری نیروهای آمریکا در جنگ را برای سربازان آمریکا توضیح دهند. کارل هوولند و همکارانش کنجکاو بودند تا اثرات طولانی مدت چنین پیام های تبلیغاتی را مورد مطالعه قرار دهند. آن ها در طول دورهٔ مطالعاتی خود یافتند که سربازان، ابتدا اطلاعات فیلم را جدی نگرفتند؛ چون به طور واضح بخشی از تبلیغ بودند و در نتیجه منبع بسیار قابل اعتمادی برای اطلاعات نبودند. وقتی محققان بعد از یک دورهٔ زمانی قابل توجه دوباره بررسی کردند، از کشف این یافته شگفت زده شدند که سربازان به جای افزایش انکار اطلاعات، افزایشی در پذیرش آن نشان دادند. این یافته منجر به این شد که هوولند و همکارانش فرض کنند که گذر زمان موجب شده است تا سربازان منبع اطلاعات را فراموش کنند و در مقابل منجر به پذیرش آن شده است. این، اولین مثال مستند از اثر خفته بود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزمانی که مردم به طور معمول در معرض پیامی که سعی در قانع کردن آن ها دارد ( مانند آگهی تلویزیونی ) قرار می گیرند، ابتدا در برابر پذیرش آن مقاومت می کنند.
معمولاً متقاعدکنندگی اطلاعات به تدریج بعد از یک بازهٔ زمانی مشخص کاهش می یابد. اغلب این اطلاعات با نشانه هایی چون اعتبار منبع و اخلاقیات مرتبط هستند. برخی از این نشانه ها مثبت و برخی از آن ها منفی هستند. پیام هایی که با نشانه های مثبت همراه هستند، معمولاً مردم به طور سریع و آسان می پذیرند به آن ها اعتقاد پیدا می کنند. اما پیام هایی که با نشانه های منفی ( نشانه های ناپسند ) همراه هستند، به طور مشکوک دیده شده و حتی گاهی اوقات جدی گرفته نمی شوند. اما در مطالعات بسیاری دیده شده است که با وجود انکار اولیهٔ پیام، مردم در طول زمان متقاعد می شوند و در نتیجه این منجر به افزایش پذیرش آن پیام می شود. این پدیدهٔ متقاعد شدن با تأخیر، اثر خفته نامیده می شود.
اما برای این که اثر خفته بروز کند، سه شرط اصلی باید رعایت شود. آن ها عبارتند از:
• خود پیام متقاعدکننده باشد.
• نشانهٔ جدی نگرفتن، باید ابتدا تغییر نگرش را سرکوب کند.
• نشانهٔ جدی نگرفتن باید در طول زمان از پیام جدا شود. باید ذکر کرد که اگر شنونده، منبع را به یاد داشته باشد، این اثر ناپدید می شود.
یکی از جنبه های چالش برانگیز در مورد «اثر خواب» دشواری در به دست آوردن نتایج منطبق بر آن در مطالعات است. [ ۱]
اثر خفته توسط کارل هوولند، آرتور لومسداین و فرد شفیلد در سال ۱۹۴۹ و در دورهٔ مطالعاتی آن ها که اثر فیلم تبلیغات جنگ جهانی دوم را بر روی سربازان آمریکایی بررسی می کردند، کشف شد. در طول جنگ جهانی دوم، یک سری فیلم های مستند توسط دولت آمریکا تهیه شد تا دلایل درگیری نیروهای آمریکا در جنگ را برای سربازان آمریکا توضیح دهند. کارل هوولند و همکارانش کنجکاو بودند تا اثرات طولانی مدت چنین پیام های تبلیغاتی را مورد مطالعه قرار دهند. آن ها در طول دورهٔ مطالعاتی خود یافتند که سربازان، ابتدا اطلاعات فیلم را جدی نگرفتند؛ چون به طور واضح بخشی از تبلیغ بودند و در نتیجه منبع بسیار قابل اعتمادی برای اطلاعات نبودند. وقتی محققان بعد از یک دورهٔ زمانی قابل توجه دوباره بررسی کردند، از کشف این یافته شگفت زده شدند که سربازان به جای افزایش انکار اطلاعات، افزایشی در پذیرش آن نشان دادند. این یافته منجر به این شد که هوولند و همکارانش فرض کنند که گذر زمان موجب شده است تا سربازان منبع اطلاعات را فراموش کنند و در مقابل منجر به پذیرش آن شده است. این، اولین مثال مستند از اثر خفته بود. [ ۲]
wiki: اثر خفته