اثأبه
لغت نامه دهخدا
اثابه. [ اِ ب َ ] ( ع مص ) پرآب گردانیدن ( حوض )
- اثاب الحوض. ( منتهی الارب ). || پاداش دادن. ( تاج المصادر بیهقی ): اثابه اﷲ. ( منتهی الارب ). || بشتافتن. || فربه شدن پس از لاغری از مرض. || اعاده کردن چیزی. ( منتهی الارب ). || به اعتدال مزاج بازآمدن. به شدن از بیماری. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ).
اثأبه. [ اَ ءَ ب َ ]( ع اِ ) واحد اَثاءَب. ( منتهی الارب ). یک بن اَثأب.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید