اثأب

لغت نامه دهخدا

اثأب. [ اَ ءَ ] ( ع اِ ) درختی است که از چوب آن مسواک کنند. اثب. اَثْاءَبه یکی. ( منتهی الارب ).

اثأب. [ اَ ءَ ] ( اِخ ) نام موضعی است.

فرهنگ فارسی

نام موضعی

فرهنگ معین

( اثأب ) (اَ ءَ ) [ ع . ] (اِ. ) = ثأب : درختی است که از چوب آن مسواک سازند.

پیشنهاد کاربران

بپرس