عبدالبهاء عباس پسر ارشد بهاءالله در زمان حیات وی نقش خود را به عنوان نماینده بالفعل او اجراء کرد؛ و سپس به وصیت پدر، به عنوان مرکز عهد و میثاق ( به عنوان جانشین خود و مرجع آئین بهائی ) و تبیین کننده و مُفسر رسمی آثارش تعیین شد. او به درخواست بهاءالله از نوجوانی به مکاتبه با آشنایان و محققان پرداخت و تا پایان عمر تا حد زیادی از طریق آثار ادبی و خطابه به انجام وظایف خود پرداخت. علاوه بر تشریح آثار بهاءالله و متون برخی از کتب مقدسه قبل، رابطه آنها را نیز با ظهور بهاءالله روشن ساخت. بهائیان معتقدند عبدالبهاء از طریق تحریر نامه های عمومی معروف به الواح، مکاتیب و تفسیرهای مختلف موضوعی، توانائی بالقوهٔ تعالیم بهاءالله را برای التیام آلام بشری آشکار کرد و از یکپارچگی آئین وی حفاظت نمود. او نظم نوین جهانی بهاءالله را طراحی کرد و برنامه هایی برای گسترش پیام بهاءالله ارائه داد. همزمان با آن ها، به مکاتبه های پیوسته خود با بهائیان و غیر بهائیان در سراسر جهان ادامه داد. از ویژگی های بسیاری از این آثار، دعاهای متعالی و نشاط آوری هستند که برای مخاطبان و عزیزانشان، و اجتماع هایشان یا برای تمام جامعه بشری نوشت. آثار ادبی عبدالبهاء و سخنان ثبت شده او، حوزه های گوناگونی را در برمی گیرند که می توان به عرفان؛ فلسفه؛ شعر؛ اندیشه سیاسی اجتماعی؛ پرسش های اجتماعی، علمی و سیاسی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم؛ تاریخ ایران، ادیان و جهان؛ ادبیات مذهبی، و تفاسیری بر کتاب مقدس، قرآن و حدیث اشاره کرد. آثار عبدالبهاء تا حد زیادی برای فارسی زبانان ناشناخته مانده است. ده ها جلد کتاب و هزاران نامه به زبانهای فارسی، عربی و اندکی به زبان ترکی از عبدالبهاء به جای مانده است. تعداد آثار عبدالبهاء حدوداً به ۲۷۰۰۰ اثر می رسد. اولین اثر عرفانی که از عبدالبهاء شناخته شده، تفسیر حدیث «کُنتُ کنزاً مخفیاً» است که در نوجوانی ( سالهای ۱۴–۱۹سالگی ) به دستور بهاءالله نوشت. او همچنین در دوران حیات بهاءالله، به درخواست وی کتاب های «رساله مدنیه»، و «رساله شخصی سیاح» را در سال ۱۸۸۶ میلادی تحریر نمود. عبدالبهاء بیشتر آثارش را در زمانی که رهبری جامعه بهائی را، بعد از درگذشت بهاءالله، برعهده داشت ( ۱۸۹۲–۱۹۲۱ ) نوشت.
... [مشاهده متن کامل]
سخنرایی های عبدالبهاء در اروپا، ایالات متحده و کانادا بخش مهمی از آثار وی را تشکیل می دهند. در این سخنرانیها عبدالبهاء برای اولین بار آموزه های بهاءالله را به صورت منظم و اصولی تشریح و تبین کرد. بعضی از این آموزه ها عبارتند از بررسی مستقل حقیقت ( تحری حقیقت، نقطه مقابل تقلید کورکورانه ) ؛ وحدت نوع بشر؛ دین باید سبب الفت و محبت شود، در غیر این صورت نبود دین بهتر است؛ دین و علم مکمل یکدیگر هستند؛ تعصب های مذهبی، نژادی، سیاسی و ناسیونالیستی مخرب جامعه بشری اند؛ برابری حقوق همه انسانها؛ توزیع عادلانه تر ثروت ( تعدیل معیشت ) به گونه ای که هیچ کس نیازمند نباشد؛ صلح جهانی از طریق تأسیس یک دادگاه بین المللی برای حل و فصل اختلاف ها؛ جدایی دین از سیاست؛ آموزش و پیشرفت زنان و آموزش فضایل روحانی و اخلاق معنوی برای پیشرفت و تکمیل تمدن مادی.
... [مشاهده متن کامل]
سخنرایی های عبدالبهاء در اروپا، ایالات متحده و کانادا بخش مهمی از آثار وی را تشکیل می دهند. در این سخنرانیها عبدالبهاء برای اولین بار آموزه های بهاءالله را به صورت منظم و اصولی تشریح و تبین کرد. بعضی از این آموزه ها عبارتند از بررسی مستقل حقیقت ( تحری حقیقت، نقطه مقابل تقلید کورکورانه ) ؛ وحدت نوع بشر؛ دین باید سبب الفت و محبت شود، در غیر این صورت نبود دین بهتر است؛ دین و علم مکمل یکدیگر هستند؛ تعصب های مذهبی، نژادی، سیاسی و ناسیونالیستی مخرب جامعه بشری اند؛ برابری حقوق همه انسانها؛ توزیع عادلانه تر ثروت ( تعدیل معیشت ) به گونه ای که هیچ کس نیازمند نباشد؛ صلح جهانی از طریق تأسیس یک دادگاه بین المللی برای حل و فصل اختلاف ها؛ جدایی دین از سیاست؛ آموزش و پیشرفت زنان و آموزش فضایل روحانی و اخلاق معنوی برای پیشرفت و تکمیل تمدن مادی.
