اثار حفظ قران

[ویکی فقه] آثار حفظ قرآن. حفظ قرآن آثار دنیوی و اخروی بسیار دارد و عبادت شمرده می شود.
بی تردید این آثار در پرتو عمل به قرآن و احکام الاهی نهفته در آن تحقق می یابد. در بسیاری از کشورهای اسلامی، به ویژه آن ها که زیر سلطه ی فرهنگ شرق و غرب به سر می برند، شمار حافظان قرآن بسیار است. کتاب الاهی در این سرزمین ها کتابی تشریفاتی شده، تنها به قرائت نیک، پخش رادیو ـ تلویزیونی و حفظ آن اهمیت می دهند.در برخی از این کشورها مدارسی با عنوان «مدارس تحفیظ القرآن» به صورت گسترده دیده می شود؛ در حالی که ارزش های آن ها از غرب یا شرق گرفته شده است.
قوانین بعضی کشورها
محمد عبده در تفسیرالمنار آورده: یکی از قوانین بعضی از کشورهای اسلامی این است که حافظان قرآن از جنگ و جهاد و بخشش اموال در راه خدا معافند.چنین قوانینی با سیره ی حافظان صدر اسلام سازگار نیست. آن ها مجاهد بودند و آیات الاهی را در زندگی به کار می بستند؛ موارد زیر بر درستی این سخن گواهی می دهد:۱. عبدالله بن مسعودمسلمانانی که در حوزه ی سری اسلام وارد شده بودند با هم چنان گفت وگو کردند که قریش کلام خدا را نشنیده، بسیار شایسته است یکی از ما در مسجدالحرام با صدای رسا قرآن بخواند. «عبدالله بن مسعود» ـ که در شمار حافظان جای داشت
جلال الدین، سیوطی، الاتقان، ج۱، نوع ۲۰.
در صدر اسلام، در پرتو تشویق نبی اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) و علاقه ی مردم، حفظ قرآن جایگاهی والا داشت. این امر در برخی دوره ها کاهش داشته و در زمان هایی دوباره شدت گرفت و این روند نزولی و صعودی تا ۱۳۵۷ هـ. ش ادامه یافت. در این سال انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید و ارزش های الاهی دوباره رونق یافت. حفظ قرآن یکی از این ارزش ها بود که با سفارش های حضرت امام خمینی ـ قدس سره ـ و جانشین شایسته ی وی مقام معظم رهبری به تدریج جایگاه اصلی اش را بازیافت. در این موقعیت، مبلغان دینی باید بیش از پیش با قرآن آشنا شوند و آن را به خاطر سپارند تا بتوانند با قدرت و تسلط کافی به نشر معارف قرآنی بپردازند؛ به ویژه آن که اهل سنت در زمینه ی تلاوت و حفظ کلام وحی بسیار کوشیده اند و روحانیان و ائمه ی جماعات آن ها حافظ کل یا نیمی از قرآن به شمار می آیند.
امتیاز دانشگاه الازهر
...